Διάλογος για τα ζητήματα της βιοτεχνολογίας

Καθυστερημένη η ανάρτηση, αλλά αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε το περιεχόμενο του τριημέρου εκδηλώσεων και συζητήσεων για την αντίσταση στη βιοτεχνολογία της κυριαρχίας, που πραγματοποιήθηκε στις 15-17/5/2009, στη Θεσσαλονίκη, στο χώρο της κατάληψης “Φάμπρικα Υφανέτ”.

Το τριήμερο καταπιάστηκε με τις ενότητες: Βιοτεχνολογία και γεωργία – κριτική στον επιστημονισμό – βιοτεχνολογία, ιατρική και έλεγχος του σώματος – βιοτεχνολογία και πολιτική. Λειτούργησαν οι θεματικοί χώροι: γυναικείο σώμα και ιατρικοποίηση – συνθετική βιολογία – βιοκαύσιμα, ενώ έγιναν και προβολές ταινιών με σχετικό περιεχόμενο.

Περισσότερα για τις εισηγήσεις που έγιναν στη διεύθυνση:  http://blogs.espiv.net/koinostopos/archives/113

“Στρογγυλό τραπέζι για την υπεύθυνη σόγια” και η κριτική του Παρατηρητηρίου Βιοτεχνολογίας

Την αντίδραση του παρατηρητηρίου βιοτεχνολογίας (http://www.biotechwatch.gr) έχει προκαλέσει μια διεθνής πρωτοβουλία με την επωνυμία “Στρογγυλό Τραπέζι για την Υπεύθυνη Σόγια” (RTRS). Το σχετικό κείμενο ξεκινά ως εξής:

Όταν μια μεγάλη και ευυπόληπτη περιβαλλοντική ΜΚΟ συμμετάσχει σε ένα οργανισμό ο οποίος προσπαθεί να προσδώσει κάποια χαρακτηριστικά περιβαλλοντικής ευαισθησίας σε μια εξ’ ορισμού καταστρεπτική διαδικασία, όπως η μονοκαλλιέργεια γ.τ. σόγιας, με χρήση τεράστιων ποσοτήτων τοξικών φυτοφαρμάκων σε εκτάσεις της Λ. Αμερικής, εκεί όπου προηγουμένως υπήρχαν τροπικά δάση, το αποτέλεσμα δεν είναι παρά αυτό που ονομάζεται “πράσινο ξέπλυμα” και την αντίδραση δεκάδων οργανώσεων ανά τον κόσμο…

Στις 29 Μαΐου το λεγόμενο “Στρογγυλό Τραπέζι για την Υπεύθυνη Σόγια” (RTRS), ένας οργανισμός αποτελούμενος κυρίως από αντιπρόσωπους πολυεθνικών εταιρειών, μεγαλοκτηματιών, αγρο-εταιρειών και λίγων συγκεκριμένων ΜΚΟ, με κυριότερη το WWF, θέσπισε κάποια κριτήρια για την παραγωγή σόγιας ώστε να δημιουργηθεί μια “πράσινη” σήμανση που θα πιστοποιεί τη “περιβαλλοντικά ορθή” παραγωγή σόγιας στην Λατινική Αμερική. Πως γίνεται όμως μια σαρωτική μονοκαλλιέργεια η οποία ήδη περιλαμβάνει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών, την διαρκώς αυξανόμενη χρήση τεράστιων ποσοτήτων τοξικών φυτοφαρμάκων, την αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων τροπικού δάσους και την εκτόπιση ή διάλυση αγροτικών κοινοτήτων με την δημιουργία τσιφλικιών να φέρει το τίτλο του “υπεύθυνου” κι ένα χαριτωμένο περιβαλλοντικό λογότυπο; Δεκάδες οργανώσεις για το περιβάλλον ανά τον κόσμο, κινήματα αγροτών, ιθαγενών και επιστήμονες είχαν από καιρό επισημάνει ότι τα κριτήρια του RTRS είναι τόσο αδύναμα που δεν θίγουν κανένα ουσιαστικό θέμα και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να νομιμοποιήσουν τη υφιστάμενη κατάσταση προσδίδοντας ένα άλλοθι οικολογικής υπευθυνότητας στις πολυεθνικές εταιρείες και τους μεγαλοπαραγωγούς. Ίσως μια αντιπροσωπευτική κατάσταση του τι παράγεται όταν προσπαθείς να διαπραγματευτείς αντί να συγκρουστείς με ένα μηχανισμό που οι βασικές αρχές ύπαρξης του και μόνο γεννούν καταστροφή.

Το πλήρες κείμενο εδώ