Από τα λιγνιτικά πεδία η απάντηση στους απογοητευμένους υποστηρικτές του λιθάνθρακα

Ενοχλήθηκαν οι θιασώτες του λιθάνθρακα από την πρόσφατη εξέλιξη, που βάζει στην άκρη την επιλογή του λιθάνθρακα. Και ενώ κάποιοι, όπως η ΔΕΗ, έσπευσαν να προσαρμοστούν (μάλιστα, έσπευσαν να ανακοινώσουν τη σύσταση κοινοπραξίας με τη Χαλυβουργική για μονάδες φυσικού αερίου 880 MW, στο Θριάσιο), κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται να το καταπιούν. Χαρακτηριστική περίπτωση ο κ. Καρκαγιάννης, που από τις στήλες της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, και από την ασφάλεια του γραφείου του, κατακεραυνώνει τους πολιτικούς, επειδή: “Δεν διστάζουν να υποχωρήσουν υποκριτικά σε οποιοδήποτε λαϊκό αίτημα αποδεχόμενοι παραλογισμούς, όπως είναι ο «διάλογος» με τις τοπικές κοινωνίες”.

 

Θα ήταν απλοϊκό να συστήσουμε στον κ. Καρκαγιάννη να δοκιμάσει να ζήσει στις περιοχές του λιγνίτη. Δεν θα του συστήσουμε ούτε, καν, να κάνει μιαν εκδρομή ως εκεί. Θα του ζητήσουμε, απλά, να διαβάσει τις πρόσφατες αναφορές στο συνήγορο του πολίτη και στους επικεφαλής των ΥΠΕΧΩΔΕ – ΔΕΗ του συνδικάτου ενέργειας της Δυτ. Μακεδονίας “Εργατική αλληλεγγύη”. Και αφού τις διαβάσει, θα του ζητούσαμε να μας πει αν θεωρεί δευτερεύουσας σημασίας τα τεράστια προβλήματα, μέρος μόνο των οποίων περιγράφουν τα υπομνήματα, που αναδεικνύουν. Θα του ζητούσαμε, ακόμη, να μας πει αν αυτά τα προβλήματα θα έπρεπε να μεταφερθούν και σε άλλες 5 περιοχές του ελλαδικού χώρου, σε αυτές, δηλαδή, όπου σχεδιάζονταν η εγκατάσταση των μονάδων λιθάνθρακα. Και θα του ζητούσαμε, τέλος, να μας εξηγήσει αν η αποτροπή αυτού του εγκλήματος δεν στοιχειοθετεί ουσιαστικό “εθνικό” συμφέρον. Συμφέρον πραγματικό και με υπόσταση κοινωνική και όχι γενικό και αόριστο, σαν αυτό που επικαλείται στο άρθρο του. Εκτός, βέβαια, και αν αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαμετρικά το εθνικό συμφέρον, πράγμα που φαντάζει και σαν το πιθανότερο.

 

Παραθέτουμε απόσπασμα από τη αναφορά στο συνήγορο του πολίτη:

 

“Σας είναι ήδη γνωστό ότι οι δραστηριότητες της ΔΕΗ Α.Ε στους νομούς Κοζάνης και Φλώρινας δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα υγείας στους κατοίκους κυρίως γιατί δεν παίρνονται τα αναγκαία μέτρα κατά την εξόρυξη και επεξεργασία του λιγνίτη.

 

Αυτό προκύπτει και από την καταδίκη της χώρας μας από την Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του  Συμβουλίου της Ευρώπης όπου προσέφυγε το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου. Επισημάνθηκε επίσης από την έκθεση της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής Των Ελλήνων με επικεφαλής τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη που επισκέφτηκε την περιοχή μας τον Φεβρουάριο του 2008. Επίσης το επιβεβαιώνει και ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς, όταν τον Σεπτέμβριο του 2007 επέβαλε πρόστιμο στην ΔΕΗ Α.Ε, αξίας 1.000.000 ευρώ για υπέρβαση ρύπων. Πρόστιμα για τον ίδιο λόγο έχουν επιβληθεί κατά καιρούς και από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης.

 

Το Ελληνικό κράτος και Η ΔΕΗ δεν έκαναν τις απαραίτητες επιδημιολογικές μελέτες όπως όφειλαν αλλά και από αυτές τις λίγες που έγιναν προκύπτει ότι υπάρχουν αυξημένες ρινίτιδες, παιδικό άσθμα, πνευμονοπάθειες και άλλες σοβαρές ασθένειες.

 

Μετά από αυτές τις καταδίκες, τις επανειλημμένες ερωτήσεις και αναφορές πολλών βουλευτών στη βουλή και στην Ευρωβουλή, τις διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις φορέων και κατοίκων της περιοχής η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις έχει επιδεινωθεί.

 

Όσον αφορά τους εργαζόμενους στο λιγνίτη η χώρα μας έχει επίσης καταδικαστεί από την Επιτροπή κοινωνικών Δικαιωμάτων του Σ.τ.Ε. γιατί δεν προέβλεψε μείωση των συνεπειών στην υγεία τους από την παραγωγική διαδικασία, (θεσμοθέτηση μειωμένου ωραρίου ή αυξημένης άδειας διακοπών). Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας προς τους αρμοδίους δεν μπήκαν στον κόπο ακόμα και να το συζητήσουν.”

 

Ενώ στην αναφορά προς το ΥΠΕΧΩΔΕ και τη ΔΕΗ, αναπτύσσονται τα πιο κρίσιμα άμεσα ζητήματα:

 

• Άμεσα κλείσιμο των μονάδων 1,2 και 3 του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και αντικατάστασή τους με μονάδα σύγχρονης τεχνολογίας, γιατί λόγω παλαιότητας ρυπαίνει υπερβολικά και κατασπαταλά μεγάλες ποσότητες λιγνίτη. Οι εργαζόμενοι θα μετατεθούν στους άλλους ΑΗΣ της περιοχής που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα λειτουργικά προβλήματα από την μείωση του προσωπικού.
• Κατασκευή μονάδος αποθείωσης στον ΑΗΣ Αμυνταίου.
• Κατασκευή «κλειστού τύπου ταινιόδρομων» μεταφορά τέφρας (όπως στον ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και Μεγαλούπολη και όχι σκέπαστρα γιατί δεν λύνουν προβλήματα), από το Νότιο Πεδίο προς τον Άγιο Δημήτριο και από το Ορυχείο Καρδιάς προς τον ΑΗΣ Καρδιάς. Από τον ΑΗΣ Αμυνταίου προς το Ορυχείο Αμυνταίου και από τον ΑΗΣ Μελίτης προς το χώρο απόθεσης ο οποίος δεν μπορεί να είναι ανοιχτός και εκτεθειμένος στον αέρα. 
• Η κατασκευή εφεδρικών ταινιών διακίνησης τέφρας και το σταμάτημα της μεταφοράς της με φορτηγά γιατί λόγω της θερμοκρασίας δεν μπαίνουν κουκούλες και διαχέεται όλη στην ατμόσφαιρα.
• Απαγόρευση (με αποκλεισμό των παραβατών από την παραγωγική διαδικασία) της διάστρωσης δρόμων και τομών με ακατέργαστη τέφρα.
• Ασφαλτόστρωση των σταθερών τομών των ορυχείων, τοποθέτηση μόνιμων διαβροχών και επικάλυψη με αμμοχάλικο των δρόμων των τομοταινιών.
• Σε καμία περίπτωση οι αποθέτες να μην παραλαμβάνουν τέφρα που δεν είναι αναμεμειγμένη με άλλα άγονα υλικά.