Ενεργειακή απεξάρτηση της Γερμανίας μέσω πυρηνικών

Από: http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Herald Tribune

 

Σε κομβικό σημείο για την ενεργειακή του πολιτική βρίσκεται το Βερολίνο, καθώς αναζητά τρόπους ενεργειακής αυτονομίας. Η στροφή στην πυρηνική ενέργεια είναι η λύση που προκρίνεται απ’ όλες τις παρατάξεις. Επιπλέον, μία ακόμη πρόταση φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος, παρά τις αντιδράσεις των Σοσιαλδημοκρατών: Η ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία.

 

Έξι μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές, η επιλογή αυτή φαίνεται να επικρατεί στο πολιτικό πεδίο. Η αβεβαιότητα που προκαλεί η διεθνής οικονομική κρίση δημιουργούν ανασφάλεια για το εκλογικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών μπορεί ν’ αναδείξει μία κυβέρνηση με πιο αποφασιστική στάση απέναντι στη Μόσχα. Ωστόσο, η ανοδική πορεία στα ποσοστά των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), ένα κεντροδεξιό κόμμα με παραδοσιακούς δεσμούς με τις ΗΠΑ, υποδεικνύει μία ενδεχόμενη συνεργασία με το συγκυβερνόν κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της Άγκελα Μέρκελ.

 

Στροφή στην πυρηνική ενέργεια ζητά η FDP

 

Ο πιθανός σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ CDU και FDP, μπορεί να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στον οικονομικό και ενεργειακό προσανατολισμό της χώρας. Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες επικροτούν την επιστροφή της Γερμανίας στην ατομική ενέργεια, ενώ το κόμμα της καγκελαρίου Μέρκελ, αναγνωρίζει την ανάγκη για ένα ανάμεικτο ενεργειακό μοντέλο. Η αλλαγή αυτή μπορεί να σημάνει και την μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Γερμανίας από τη Ρωσία. Θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει ένα ρεύμα για τη δημιουργία μίας κοινής ευρωπαϊκή ενεργειακής πολιτικής.

Στο Βερολίνο είναι σαφής η τάση και η ανάγκη για αναθεώρηση των δεσμών με τη Ρωσία, ιδιαίτερα λόγω της αδύναμης θέσης της Γερμανίας. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής το Βερολίνο δεν υποστήριξε το σχέδιο της Ε.Ε. για την κατασκευή ενός αγωγού, που θα μετέφερε φυσικό αέριο από την κεντρική Ασία, παρακάμπτοντας τη Ρωσία. Επίσης, η γερμανική κυβέρνηση απέρριψε τις υποψηφιότητες της Γεωργίας και της Ουκρανίας για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, κάτι που ενόχλησε της χώρες της Αν. Ευρώπης και την Ουάσιγκτον.

 

«Ατλαντική στροφή» από τους Ελεύθερους Δημοκράτες

 

Ο υπεύθυνος για θέματα εξωτερικής πολιτικής της FDP, Βέρνερ Χόγια Χόγιερ υπογράμμισε αυτή την ανάγκη απεξάρτησης από τη Ρωσία, επισημαίνοντας ότι: «Η ενεργειακή πολιτική της ΕΕ είναι ασαφής και χωρίς συνοχή. Αποδυναμώνει τη θέση μας απέναντι στη Ρωσία. Η γερμανική κυβέρνηση αποφεύγει να διευθετήσει το πρόβλημα, εν μέρει γιατί θέλει ν’ αποφύγει τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας». Επιπλέον, ο Χόγιερ σημείωσε πως ο υποψήφιος της FDP για την καγκελαρία, Φρανκ- Βάλτερ Στάινμάγιερ (και πιθανός υπουργός Εξωτερικών σε μία κυβέρνηση συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών και Ελεύθερων Δημοκρατών) είναι ένας «πεπεισμένος ατλαντιστής».

 

Επιπλέον, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες έχουν κερδίσει σημαντικό ποσοστό από τους ψηφοφόρους των Χριστιανοδημοκρατών, καθώς επικρίνουν το οικονομικό πακέτο της Άγκελα Μέρκελ και προτείνουν μειώσεις στη φορολογία των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Εν τω μεταξύ, το Παρίσι υποστηρίζει την πρόταση της FDP για επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας. Ωστόσο, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ν. Σαρκοζί επεσήμανε τη συμφωνία της Siemens με τη ρωσική Rosatom για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων, απορρίπτοντας τη γαλλική Areva. «Όταν κατασκευασττούν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες και λειτουργήσουν πλέον στη Γερμανία, μήπως τότε η Ρωσία θα είναι ο μοναδικός προμηθευτής ουρανίου;».

 

 

Γαλλία – Ιταλία: πυρηνική συμμαχία

Σε συνέχεια των όσων λέγονται και γράφονται το τελευταίο διάστημα για την πυρηνική ενέργεια, παραθέτουμε σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, από το οποίο δανειστήκαμε και τον τίτλο της ανάρτησης. Τα όσα αναφέρονται (ας θυμηθούμε και το πρόσφατο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου) επιβεβαιώνουν μια γενικότερη κινητικότητα γύρω από το θέμα της πυρηνικής ενέργειας και δικαιολογούν την ανησυχία των πολιτών για τη στιγμή και τον τρόπο με τον οποίο θα επιχειρηθεί να γίνουν πράξη τα όσα “μαγειρεύονται” στο εσωτερικό του πυρηνικού λόμπυ.

 

“Με αέρα αποφασιστικότητας έκανε χθες η Ιταλία το πρώτο της βήμα προς την επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών, με την υπογραφή συμφωνίας συνεργασίας στον τομέα με τη Γαλλία, η οποία ανοίγει ουσιαστικά τις πύλες της ιταλικής αγοράς στις γαλλικές επιχειρήσεις.

 

Ουσιαστικά, η συμφωνία που υπέγραψαν στη Ρώμη ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί καλύπτει όλο τον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, από την έρευνα ώς τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων και την οικοδόμηση πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

 

Οι επικεφαλής των εταιρειών ενέργειας της Ιταλίας Enel και της Γαλλίας EDF υπέγραψαν στη συνέχεια συμφωνία σύμπραξης που αφορά την κατασκευή τουλάχιστον τεσσάρων αντιδραστήρων τρίτης γενιάς EPR (European Pressurized Reactor) στην Ιταλία.

 

Οι Ιταλοί είχαν ψηφίσει τον Νοέμβριο του 1987, ένα χρόνο μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ, κατά της ύπαρξης πυρηνικών σταθμών σε ιταλικό έδαφος.

 

Με την επάνοδο του Μπερλουσκόνι στην εξουσία, τον Μάιο του 2008, η Ιταλία αποφάσισε να ξαναρχίσει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της να αρχίσει την κατασκευή πυρηνικών σταθμών το 2013, καθώς η έβδομη, σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις, μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη εξαρτάται σε υπερβολικό βαθμό από εισαγωγές -κυρίως από τη Ρωσία και την Αλγερία- για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών.

 

Η Ιταλία επιθυμεί μακροπρόθεσμα να παράγει το 25% του ηλεκτρικού ρεύματος που χρειάζεται με τη χρήση πυρηνικής ενέργειας.”

 

Οι πιο προσεκτικοί αναγνώστες, και ιδιαίτερα όσοι έχουν την “τύχη” να ζουν στη Βοιωτία, θα πρόσεξαν τα δύο χαρακτηριστικά ονόματα: Enel και EDF. Η μεν πρώτη, επιδιώκει να εγκαταστήσει μονάδα φυσικού αερίου, ακριβώς δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Χαιρώνειας, ενώ σε απανωτές διαφημίσεις στον τοπικό τύπο, αυτοπαρουσιάζεται σαν παραγωγός ενέργειας,  σχεδόν αποκλειστικά, από ανανεώσιμες πηγές. Η Enel, επίσης, ελέγχει ένα μεγάλο ποσοστό της ισπανικής Endesa (και ετοιμάζεται για πλήρη, σχεδόν, έλεγχό της), η οποία κατασκευάζει μονάδες φυσικού αερίου στη Βοιωτία, Κορινθία (μαζί με τη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ), Μαγνησία, ενώ σχεδίαζε μονάδες λιθάνθρακα στη Βοιωτία και τον Αστακό. Η δεύτερη (η γαλλική ΔΕΗ, κατά κάποιο τρόπο) έχει ενδιαφερθεί, στο παρελθόν, να συμμετάσχει σε κοινοπρακτικά σχήματα για μονάδα φυσικού αερίου στην Ελλάδα, ενώ αυτή τη στιγμή (μέσω θυγατρικών της) πρωτοστατεί στην επιχείρηση κατάληψης των κορυφογραμμών του Ελικώνα με τεράστια αιολικά πάρκα.

 

Μικρός που είναι, τελικά, ο κόσμος και πικρή η διαπίστωση: “τα κάνουν όλα και συμφέρουν”.

 

Εικόνες από ένα πυρηνικό μέλλον ή Πυρηνική Ακαδημία Αθηνών

Εδώ και πολύ καιρό (και με νέα ουσιαστική αφετηρία την αναθεωρημένη έκδοση του μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού, τον Ιούνιο του 2008), αναπτύσσεται μια έντονη επικοινωνιακή πίεση με στόχο το άνοιγμα της συζήτησης, και όχι μόνο, για την υιοθέτηση της πυρηνικής ενέργειας. Πιο χαρακτηριστικά πρόσφατα γεγονότα είναι το πόρισμα της επιτροπής ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών (διαβάστε εδώ) και η ψηφοφορία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με την οποία εγκαταλείπεται και η έως σήμερα θέση – αρχή για την πυρηνική ενέργεια ότι εναπόκειται στα κράτη-μέλη να επιλέξουν αν θα επενδύσουν ή όχι στην πυρηνική ενέργεια (διαβάστε τη σχετική απόφαση, ειδικά τα σημεία 84 και μετά).

 

Στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η πρόσφατη κρίση με το φυσικό αέριο, που αναζωπύρωσε την προπαγάνδα για τα πυρηνικά, αλλά και για τον λιθάνθρακα, χωρίς, ωστόσο, κανείς από τους υποστηρικτές αυτών των λύσεων να μπει στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί συνεχίζεται το μπαράζ της αδειοδότησης νέων μονάδων φυσικού αερίου.

 

Το πώς ηχούν αυτές οι προτάσεις στη χώρα μας και, ειδικά, στις περιοχές που στοχοποιούνται για λιθανθρακικές μονάδες και μονάδες φυσικού αερίου (παλιότερα και για πυρηνική μονάδα), μπορείτε να το δείτε στο άρθρο που αναδημοσιεύουμε από τη Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον:

 

Εικόνες από ένα πυρηνικό μέλλον

 

Το τελευταίο διάστημα, διαρκώς πληθαίνουν οι φωνές υπέρ της πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα. Στην αρχή τοποθετήθηκαν κυβερνητικοί όπως οι Σουφλιάς, Φώλιας, Αθανασόπουλος. Στη συνέχεια ανέλαβαν οι επιστήμονες της Ακαδημίας Αθηνών, που με ένα δισέλιδο πόρισμα – ωδή στην προχειρότητα- επενδύουν με το «κύρος» τους την ιδέα των πυρηνικών εργοστασίων. Το πόρισμα αυτό σπεύδει να υιοθετήσει ο Δ.Ο.Λ. με ηλεκτρονικό δημοψήφισμα στο in.gr, ενώ η ίδια η Ακαδημία το διαδίδει σε όλη την Ελλάδα με δελτίο τύπου.

 

Η προσπάθεια αναβίωσης της πυρηνικής ενέργειας έχει ξεκινήσει σε όλο τον κόσμο, μια και τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) αφενός τελειώνουν, αφετέρου παρουσιάζουν μεγάλες διακυμάνσεις τιμών. Ειδικά για την Ευρώπη, το φυσικό αέριο είναι όχι μόνο ακριβό αλλά και επισφαλές. Έτσι παρότι την εικοσαετία που προηγήθηκε, η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας ήταν πολύ χαμηλή, σήμερα νέοι πυρηνικοί σταθμοί είναι είτε υπό κατασκευή είτε υπό μελέτη. Πρόσφατα μάλιστα η ολομέλεια του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ψήφους 409 υπέρ, 168 κατά και 87 αποχές ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να «καταρτίσει έναν ειδικό χάρτη πορείας για τις επενδύσεις στην πυρηνική ενέργεια» εγκαταλείποντας τη θέση -αρχή ότι εναπόκειται στα κράτη-μέλη να επιλέξουν αν θα επενδύσουν ή όχι στην πυρηνική ενέργεια.

 

Στη χώρα μας, απόπειρες να ανοίξει δρόμος για τα πυρηνικά έγιναν την δεκαετία του 1970 με πρόταση για την Κάρυστο. Τότε η σθεναρή αντίδραση του τεχνικού κόσμου (ΤΕΕ) και της κοινής γνώμης, απέτρεψε την συνέχιση του σχεδίου. Στη συνέχεια, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ανέθεσε σε μεγάλη αμερικάνικη εταιρεία, την EBASCO, να μελετήσει 10 εναλλακτικές θέσεις – όλες από τον Όλυμπο και κάτω. Το πόρισμα απέκλεισε και τις 10 θέσεις κατά τον Ε. Κουλουμπή, Υπουργό Ενέργειας της επόμενης κυβέρνησης (προδημοσίευση βιβλίου του στο τεύχος του ενημερωτικού του ΤΕΕ).

 

Πέρασαν τα χρόνια και ξεχάστηκε η παλιά απειλή. Μέχρι που ξαφνικά η συζήτηση ξανανοίγει. Τώρα μάλιστα με την επίκληση της «πράσινης πυρηνικής ενέργειας» και της «λύσης» απέναντι στην κλιματική αλλαγή.

 

Το πλήρες κείμενο εδώ

 

Πυρηνική Ακαδημία Αθηνών

Καυστική και, ταυτόχρονα, τεκμηριωμένη απάντηση στην επιτροπή της Ακαδημίας Αθηνών δίνει η θεματική ομάδα για την κλιματική αλλαγή, την ενέργεια και τις μεταφορές των Οικολόγων Πράσινων, με τον παραπάνω εύγλωτο τίτλο:

Έντονη απογοήτευση, όχι όμως έκπληξη, προκάλεσε στα μέλη των Οικολόγων Πράσινων, η προχειρότητα και η έλλειψη αντικειμενικότητας και επιστημονικών στοιχείων από τα πορίσματα της Ομάδας Εργασίας της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών επί του θέματος «Πυρηνική Ενέργεια και Ενεργειακές Ανάγκες της Ελλάδος» που έχουν προπαγανδιστικό χαρακτήρα υπέρ της δημιουργίας πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην χώρα μας.

Το θεωρητικά ανώτερο πνευματικό ίδρυμα της χώρας, απόν μονίμως από την κοινωνία και όσα την απασχολούν, θυμήθηκε ξαφνικά να παρέμβει και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο υπέρ της πυρηνικής ενέργειας. Θα συστήναμε στην Ακαδημία Αθηνών να κάνει καλύτερα μια επιτροπή για το μείζον θέμα της ακαδημαϊκής ακεραιότητας και της λογοκλοπής και μάλιστα να αξιολογήσει το βιβλίο του πρώην προέδρου της Νικόλαου Αρτεμιάδη με τίτλο «Ιστορία των Μαθηματικών από της σκοπιάς του Μαθηματικού» που εκδίδει η Ακαδημία και διατίθεται προς 28€ το ένα. Η Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία το έχει κάνει ήδη.^[1].

Η Ακαδημία Αθηνών εισηγείται την έναρξη διαλόγου για την ένταξη ή μη της πυρηνικής ενέργειας στον ελληνικό χώρο. Ένας τέτοιος διάλογος για να έχει νόημα θα απαιτούσε σοβαρή και αντικειμενική αξιολόγηση όλων των διαθέσιμων πηγών ενέργειας και όχι μεμονωμένα την πυρηνικής ενέργεια.

Είναι απορίας άξιο γιατί η Ακαδημία Αθηνών κάνει τώρα μια στροφή 180 μοιρών και έρχεται σε αντίθεση με τις εισηγήσεις που είχε κάνει η ίδια στο παρελθόν. Στο κέντρο της εισήγησης που έκανε το 2006^[2] είχε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την αξιοποίησης τους που σήμερα έρχεται να απορρίψει σε μία γραμμή για χάρη της πυρηνικής ενέργειας.

Το ζήτημα του μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού είναι εξαιρετικά κρίσιμο για να αντιμετωπίζεται με τέτοια στοχευμένη ελαφρότητα. Η Ελλάδα δεν πρέπει για ακόμη μια φορά να είναι ουραγός ακολουθώντας τακτικές που άλλες χώρες ακολουθούσαν το ’80. Πρέπει να υιοθετήσει μια περιβαλλοντολογικά υπεύθυνη και οικονομικά βιώσιμη ενεργειακή πολιτική.

Το πλήρες κείμενο εδώ